MySQL error /home/jacob/domains/loggy.nl/public_html/logs/layout.php on line 83
insert into online values
(
'',
   '',
   '1711647952',
   '100.26.140.179',
   'vdhoovenkvinesdal-/'
)


Incorrect integer value: '' for column `jacob_weblog`.`online`.`userid` at row 1
URL: /
IP: 100.26.140.179
UserAgent: claudebot

Post:
Array
(
)


GET:
Array
(
    [gebruikersnaam] => vdhoovenkvinesdal
)


Sorry, there was an error, we are notified of the issue and will be resolved as soon as possible
Onze droom in Noorwegen - Home
Onze droom in Noorwegen - Home
Hoe werkt het? Klik hier
Begin pagina
loggy.nl Home
Weblog maken
RSS Feed

September 2009
Zomervakantie 2009 in eigen land..
September 2009

Oktober 2009
Huisje Boompje Beetsje
Augustus 2010

Kerst 2009

Slingers en Oliebollen

Voorjaar in Feda
Ons relaas van een zeer vermoeiende tijd
Voorjaar in Feda 2010

Mei 2011
Back in the fifties

Op 2012

Op het nieuwe jaar!

En het werd/was zomer
zowat het hele jaar 2012 in vogelvlucht
een jaartje wel.. 2012


Hollen en stilstaan


Hollen en stilstaan.

Afgelopen woensdag voelde ik me nog een jonge pensionist maar dat veranderde snel na een telefoontje van iemand die ik op maandag in Kvinesdal had gesproken. Afijn ik kreeg een aanbieding op de mail, of ik die even wilde doorlezen. De volgende ochtend had ik getekend en vanaf dat moment werk ik weer. Ik heb getekend voor 6 maanden met verlenging, en ik ga me bezighouden met onderhoud van een boorplatform. Eind van de middag vlieg ik naar Liverpool voor een eendaagse cursus. Ik landt even op Schiphol, waar natuurlijk weer Richard Nettie en Wilma me staan op te wachten voor een kopkoffie. Het enige nadeel is dat ik voorlopig doordeweeks in Stavanger blijf en de weekenden thuis kom. Daarnaast werd ik ook nog door Eplan gebeld dat ik me aardig heb laten zien als consulent. Het bedrijf in Oslo, waar ik laatst was, had de voorkeur aan mij…. Afijn, gelukkig kan ik dat in de avond uren voortzetten.  Kort om we zijn weer volop in de weer.

Tot horens/lees


14:35:12 25 November 2012 Permanente link Reacties (2)

een jaartje wel.. 2012


En het werd zomer en herfst en bijna winter! Allereerst de verontschuldigingen voor zó lang radio stilte. Jullie kunnen er uit opmaken dat we het druk hebben, alles hier normaal vinden en we langzaam maar vernoorsen. Maar gelukkig blijven ons dagelijks dingen opvallen, die het vermelden waard zijn; Op 2 juni zijn we een poes rijker. Precies op de dag dat Rob’s vader 100 zou worden. Waar blijft de tijd. Nu loopt er weer zo’n Noorse bol wol op pootjes door het huis. Nora (onze huis kat) had een geweldige speel kameraad aan de overkant van de straat, die het begin van het jaar verhuisde. Hij mist hem en bij gebrek aan speeltuig, daagt ons vaak uit. Na goed beraad konden we een optie nemen op één die een goede speelkameraad voor Nora zou kunnen zijn. Boris, hebben we hem genoemd. Een grote naam voor een 5 weken oude kat waar van we de sekse tot op de operatie tafel van de dierenarts niet eens wisten. We leren het ook nooit. Inmiddels zijn we er mee naar de dierenarts gegaan en kwamen er achter dat hij inderdaad een zij bleek te zijn. Voor de sterilisatie kregen we dus een andere tarieftabel voorgeschoteld. In ieder geval gedraagt zij zich als een vent. Met de komst van nieuwe mensen in de straat loopt er intussen een Nora-look-a-like rond, die onopgemerkt bij ons binnen wordt gelaten. Drie poezen dus. Dat is wel genoeg. Pinksteren was ook hier geweldig. Met een graatje of 24 zijn we gaan kamperen bij de hut van neef Wim en Kari. Het was een top weekend. In een schitterend gebied hebben we gezwommen met nog sneeuw op de toppen van den bergen rondom ons. Koud? Geen ijsbeer gezien, duurde even voor dat je door was. in juni maakte heel Feda zich op voor een documentaire reeks die over dit dorp gaat. Een tijdje geleden zijn wij daarvoor uitgenodigd door de NRK (de Noorse NOS) om uitleg te geven. Het gaat er om dat ze twee families volgen die vanuit een noorse stad naar dorp Feda verhuizen, en daar kennis maken met het inburgeren daar. Gelukkig is het in juni altijd een drukke maand met veel aktiviteiten. Vrijwillegerswerk bijvoorbeeld. Ik ben daar ‘geïnterviewd’ bij het nieuwe Bedehuset, wat nu officieel ’ het huis’ heet. Doodeng zo’n grote kamera op je gericht te zien, en dan vragen op je afgevuurd horen die je niet helemaal begrijpt, afijn de regisseur heeft alles er maar toch uitgeknipt, bleek achteraf. Goed we hebben lol gehad om de Noorse Martijn Krabbe met een slopershamer te zien meehelpen. Intussen wordt deze serie al uitgezonden en wordt gezamenlijk in Het Huis bekeken. In de pauze wordt er soep geschonken. Elke keer een andere. De lekkerste gaat winnen. De vraag is al gekomen of wij een NL recept willen aanleveren! Erwtensoep… Else heeft inmiddels haar gewonnen reis naar Trondheim al achter de rug. Ze had met haar schilderij twee voorrondes overleefd van de UKM een culturele manifestatie voor jongeren over heel Noorwegen. 2500 talent volle tieners vol gepakt in een sporthal, die van daaruit zich over theaters uitspreiden, dans, muziek, kunst. Diverse workshops en uitvoeringen. Xander had deze reis al eerder mee gemaakt met zijn piano. Dus apetrots zijn we natuurlijk. Met de herfst is ze met Christa naar een aantal universiteiten in Engeland geweest en kwam er achter dat ze nog een toelatingsjaar moet volgen in Noorwegen. Dat was een domper. Eind oktober werd ze gebeld door de gemeente dat ze met een ander meisje de jaarlijkse kunststipend (subsidie) had gewonnen. En werd ze weer mooie bloemen, een ingelijste oorkonde en een leuke prijs, die weg wordt gezet voor de studie, rijker. Wij kunnen alleen maar glimmen! Intussen zijn we allemaal in Nederland geweest dit jaar. Else heeft met een Noorse vriendin (Hanna) Koninginnedag mee gemaakt. Voor Else een heerlijke ervaring en voor Hanna een aardschok. Alle vooroordelen van Nederland vielen om. Eén oranje wolk. Onverwacht hebben we onze zomervakantie moeten omgooien naar Nederland door het plotseling overlijden van Christa’s vader. Christa ging voorruit met vliegtuig en de rest van het gezin volgde later met de auto. Allemaal heel onwezenlijk en nauwelijks te bevatten! Dank aan alle steun en liefde die we mochten ervaren! Else werkt nu bij de Coop Supermarkt in Flekkefjord en de dagen die ze vrij is vult ze op bij het bejaardencentrum waar Christa werkt. En heeft een vaste dag bij het Shell station. Heel druk en uitdagend, temeer dat elke noorse benzinepomp ook een soort snackbar is. Onder het shell-vette haar zit een brede glimlach. Goed voor de muntjes. Het haar wast ze wel weer schoon. Rob stopt voorlopig niet met klussen aan huis. Nu het mooi weer is zijn de entrees voor de deuren aan de beurt. De pallets voor de deuren hebben plaats gemaakt voor definitieve opgangen. Vriend Martin, die zijn 5 weekse vakantie toen begon, hielp lekker mee. In die tijd had hij slechts 3 dagen regen. Dat smaakte naar meer, en omdat hij toch nog wat dagen op moest maken kam hij in het najaar nog eens 5 weken… slechts 3 dagen zon. Ook de tuin krijgt ook meer aandacht. De schuur annex pomphuis, wordt opgeknapt met hout wat we konden krijgen van de sloop van gebouw wat bij de kerk stond. Een zwembad heeft onder het balkon gestaan en een hangmat heeft regelmatig op een duurtest gehad. Kort om een lekker leventje hier. Na de zomer werden we onderworpen aan een stress test, Rob werd met 3 anderen ontslagen. Erg zuur, zeker als je het niet echt hebt zien aankomen. Een deur wordt gesloten en een andere wordt geopend. Intussen is Rob een eigen bedrijf gestart op verzoek van het bedrijf Eplan. In Nederland had hij al een lange tijd ervaring met dat bedrijf. Zodoende werkt hij nu als consulent bij hun klanten. In Kristiansand en in Oslo. Hij krijgt gelukkig erg positieve feedback! Veel reizen maar erg leuk. Daarnaast ook naar vast werk gesolliciteerd, wat tot nu toe een gesprek heeft opgeleverd en dat in het Noors. Dat is even wennen, evenals de vragen over alcohol gebruik en mogelijk hebben van een Noors strafblad. Inhoudelijk was een het goed gesprek, afwachten maar. Precies in de ontslag tijd waren onze vrienden Jaap, Jeannette en zoon Mats op bezoek. Met Jaap en Mats heeft Rob een tocht gemaakt die hij al heel lang had willen maken. De Kjerag bolt. Een rots dat geklemd zit tussen twee bergen. Je kunt er op, op eigen risico. De rots hangt 950m boven de grond. Niet te lang bij stilstaan. Het richeltje naar de rots toe is niet meer dan 30cm breed en enger dan je denkt. Hoe dan ook een schitterende en gedenkwaardige tocht. Met de winter voor de boeg en Rob’s wisselende werkplekken moest er een auto bij komen. Het is een rode Berlingo geworden, een hartstikke leuke auto. Ondertussen gaan de vaste afspraken gewoon door, heeft Anne weer een skolekorpsfestival van de zomer en van de herfst achter de rug. Is ze begonnen met de ungdomsskole, dat toch wel even anders is dan de lagere school. Xander is geobsedeerd door het maken van een stop motion film en besteld ijverig allerlei soorten klei en siliconen om de poppen zelf te maken. Ook de muziek voor de film is al gecomponeerd! De nieuwe Tim Burton is on his way! Rob en Christa hebben een kerkelijke jeugdsoos voor jongeren van 12 tot 18 opgestart en nu zitten we met fullhouse om de week. Leuk dat enthousiasme bij ca 20 kids te zien. Gelukkig hier nog geen probleem leiding te vinden onder de lui zelf, dus we hoeven de voorbereiding niet alleen te doen. En ja, de naam was ook niet moeilijk. Het oude vertrouwde PKN YouthZone, was helemaal hip! Christa heeft weer een vrouwenweekend in Kristiansand achter de rug met geweldige sprekers en heel veel lovsang. Genoeg inspiratie gekregen om te kijken of we dat ook een beetje kunnen oppakken in de Huset. Eind november komt een Nieuw-Zeelandse muzikant naar Feda en kijken we of we haar kunnen bijstaan bij het sturen van prachtige muziek richting harten en de hemel! Halleluja.. We wensen jullie alvast een fijne sinterklaas en prettige feestdagen en beloven weer wat sneller jullie te berichten in het reilen en zijlen van ons gezinnetje.
23:31:40 07 November 2012 Permanente link Reacties (1)

Op het nieuwe jaar!


Winter 2011/2012

De Kerst is al weer voorbij. Het huis heeft voor het eerst zijn kerstkleding aan gekregen. Zo net na de Sinterklaas, die weer traditioneel met 5 surprises en het nodige overgekomen uit Nederland, gevierd werd, stoomt hier alles op naar de

sint

feestdagen. Met de school, zondagsschool, bedrijven en vrienden vieren we het kerstfeest. Anne heeft het druk met haar toeter en blaas club, die wordt overal gevraagd. Het punten is begonnen.Kunst Kerstboom staat er gezellig bij maar was nog niet genoeg. Er werd gezocht naar een echte. Hakken we die om in het bos of..  Langs de weg zat een jongetje op stoel met tafel, koekjes, muziek, twee kerstbomen te verkopen. Het was droog weer en -6. En na een prachtig samenzang en dans van jingle bells verdween de kleinste boom in de achterbak. Het weer neigt naar een gemiddelde winter. Sinds we hier wonen hebben we alleen maar strenge winters gehad. De kerst wordt een groene met 9 graden plus. Maar de sneeuw is onder handbereik. Hetligt op de toppen.

 

Nieuw rijbewijs. Even iets terug in de tijd, eind oktober was ik toe aan een nieuw rijbewijs. Om een Nederlands te krijgen zou ik naar Den Haag moeten. De lieftallige dame bij de ambassade in Oslo had me al getipt hoe dat hier moest. Dus ik naar het trafikkstasjon, een soort Rijksdienst voor wegverkeer, met een uitpuilend oog overgehouden van een allergische reactie van een dag eerder. Afijn, nieuwe pasfoto’s had ik gelukkig net gemaakt. Maar de baliemedewerkster dirigeerde me toch naar een pasfotocel waarin, een digitale Noorse Kari van mijn postzegel foto’s maakte. Gelukkig in zwart wit. De ene met half hoofd, stoel stond te hoog, en de ander –net- goed. Afijn, Nederlands ingeleverd en met een kleuren kopie daarvan onder de arm verdween ik weer naar huis. 2 maanden later werd ik weer ontboden, nu om te betalen en, om weer nieuwe foto’s te maken. Ervaring leert. Gelukkig zonder uitpuilend oog werden deze met de vorige editie foto’s vergeleken. Helemaal in orde. Na de geruststelling dat deze laatste foto’s gebruikt zouden worden op het rijbewijs was ik 25 euro lichter. Via de post kreeg ik het Noorse rijbewijs in de bus. Alles klopte, blijkbaar mag ik ook ineens op een tractor rijden en moet er goed op passen in 2061 de pas weer te verlengen. Tegen die tijd zal ik me vermoedelijk meer bezig houden met hoe ik mijn rollator in het vervoer op maat busje krijg, dan dat ik voor nog eens 100 jaar achter het stuur kruip.

 

 

Het bouw van het nieuwe bedehus (=Multi functioneel gebouw onder de paraplu van de kerk) is aan de buitenkant al dicht. Het nodige vrijwilligerswerk is prachtig om mee te maken. Iedereen in overall ( met tekst op de rug: bouwen aan de toekomst) gestoken, of het dak op of binnen isoleren. Een keer was de groep 22 man, vrouw, jong en oud groot. En ook mensen van buiten de kerk. Als lunch werd iedereen op een warme maaltijd getrakteerd. Officieel wordt het op de 2e pinksterdag geopend, maar rond maart zijn er ruimten beschikbaar.

 

Kinderen hebben kerstvakantie en voor Else en Xander komen Sanne en Riemer over uit Nederland. Helemaal top.

De kerst start hier eigenlijk op kerstavond rond een uur of 4. Beetje vroeg voor een avond maar het is hier dan al zo donker als de nacht. Alle noren zijn dan opgepimt in de stampvolle kerk te vinden. Na de dienst vieren ze dan kerst bij familie en wisselen dan hun kado’s uit. Keukenprinsen of prinsessen zijn ze niet echt voor de kerst. Ze eten dan pinnekjøt (geweekte stukken gedroogd lam) of ribe (als delicatesse gepresenteerd gegrild vette spek), afijn daar rillen wij weer van. Als pseudo noren hebben wij pinnekjøt een keer uitgeprobeerd. Eerst geschikte berketakken vinden. Die dan prepareren en dan onderin de pan monteren. Vervolgens het niet+uit+ziende\dat+komt+nooit+goed vlees er op, water er bij en dan maar stomen. Nee, we houden het dit jaar maar op de gevulde kalkoen. De noren waren stomverbaasd te horen dat wij dan pizza op kertsavond eten.

Maar met de kerst eten we gevuld kalkoen, normaal eten Noren die met oudejaarsavond. 

 

De noren hebben de tijd tussen kerst en Nieuwjaar ook een naam gegeven: romjul. In deze donkere tijd (scheelt dagelijks 3uur licht met Nederland) besteden ze veel tijd aan familie en andere sociale contacten. Elke avond werden wij uitgenodigd om te komen eten. Ook vaak traditioneel, maar dan wel lekker.

Oudejaarsdag hebben wij onze traditie laten werken: Rob ca 100 oliebollen gebakken en 2 pakken appelbeignets. Christa moest helaas werken. Toen een rondje gereden door Feda en op 5 adressen oliebollen gebracht, dat werd goed gewaardeerd en soms geanalyseerd, Noren houden dan ook van zoet.

 

Het oude jaar wordt hier in Feda traditioneel (begin een aversie van dat woord te krijgen) uitgeluid met een fakkeltocht naar de kerk. Waar een korte dienst wordt gehouden en daarna het vuurwerk losbarst aan de haven. Dit jaar had er één grote hetelucht lampionnen op laten gaan. Een pracht gezicht.

 

Hoewel de winter nog ver weg is, Rob rijdt nog motor, tussen alle buien en speldprikken van koning winter. Dan maar de houtkachel weer aan. Gezellig! Nieuwjaarsdag: De jeugd slaapt  hun roes uit. Kontakt met Nederland! Allen nog een goed en gezond Nieuwjaar!


12:21:01 01 Januari 2012 Permanente link Reacties (1)

Noorwegen, de boze wereld en verf


September 2011

Er is veel aandacht voor de terroristische daad 10 jaar geleden. En dat allemaal bovenop de verschrikkelijke 22. Juli. Op slag zit Noorwegen in een positie waar zaken gebeuren waar nog nooit over is nagedacht. In de weken erna wordt duidelijk dat de samenleving en het apparaat van Noorwegen gebaseerd is op vertrouwen, onschuld en een deel naïviteit. Er is bijv. veel bezuinigd in het politiewezen en er is in Oslo (bijv.) maar 1 politiehelikopter, die ook nog aan de grond stond met pech.  De mogelijkheden van de maritieme tak is ook beperkt. Dit komt allemaal gruwelijk boven water. Maar hoe de Noorse samenleving hier mee omgaat is bijzonder. Na het zien van een zeer geëmotioneerde minister president en Koning voert met name saamhorigheid en de bereidheid om elkaar tot troost te zijn de boventoon. Er wordt gelukkig niet ingegaan op de hoop van de dader dat er een negatieve spiraal zou ontstaan. In tegendeel. de Noren richten zich op met rozen en stille tochten met de boodschap dat vertrouwen, democratie en vrijheid van meningsuiting, geloofsovertuiging etc nog sterker moeten worden. Bijzonder omdat van dichtbij mee te maken. Wij hebben geen 1 moment het gevoel gehad dat we in het verkeerde land zaten/ zitten.

 Een maand na dato was er een zeer indrukwekkende rouw viering. Waar een schier lange lijst van (vooral) jonge namen met hun foto’s er inhakte bij ons allemaal.

En Rob begon met de buitenboel te verven..

In de maanden mei tot en met 11 september zijn er gelukkig ook heel veel fijne dingen gebeurd. We hebben de meivakantie van NL ervaren als een toeloop van gasten. Eerst kwam zus Wendy met familie in Farsund vakantie vieren. Ook de hond had het goed naar zijn zin. En de kids willen nog een keer terugkomen…

Daarna kwam Trix ( vriendin) met zus en schoonzus in het huisje van Bjørg. ( dit is nu trouwens niet meer mogelijk omdat zij weer zelf permanent in het huis is gaan wonen). Sita, schoonzus van Trix, zorgde voor hilarische toestanden doordat zij bij binnenkomst in Noorwegen de beveiligingspoortjes op hol bracht door haar heupen; de tunnels, waar de trein door ging, aanzag voor grotten  en helemaal voor het eerst in Noorwegen kwam, wat voor haar heel verbazingwekkend was. Ik geloof dat ook bij haar het land een plekje heeft gekregen. Wij zijn door jullie weer een nieuw gezelschapsspel rijker Skibo. Een hele gezellige week was dat voor ons.

En intussen staat Rob weer op de ladder met een verfkwast.

Begin juni hebben we met de werkgroep levendige kerkdiensten ( maar dan als gudstjeneste utvalget in het Noors) een openluchtdienst georganiseerd op Tangen. Dit is een gebied bereikbaar via boot of via een steil pad vanaf land. Zeker 50 mensen namen de moeite om daar te komen, de meest via boot. Een geweldig gezicht dat allemaal aan te zien komen varen. Natuurlijk gegrild en balspelen etc erna.  We hebben ook nog gegrild  tijdens een eerste straatfeest. Was leuk om iedereen te leren kennen. We zullen trouwens nieuwe buren krijgen. De gemeente heeft een loterij gehad, waar de 1e prijs een kavel was naar eigen keuze. Helemaal voor niets. En laten die mensen nu net de kavel naast ons kiezen. Het zijn oudere mensen van ca 75 jaar die toch nog een gelijkvloerse woning willen bouwen. Stoer hoor!

Eind juni zijn Rob en Anne samen met de muziekkorps naar Parijs geweest. O, wat waren ze allemaal nerveus. De hoop was ook gericht op de franse taalkennis (!) van Rob… Bijzonder leuk om met een groep Noren in een voor ons zo bekende stad te zijn. Als een stel aliens stonden ze zich te vergapen voor een  patisserie, ja beste noor, dat is nog eens gebak! Ook het fenomeen Metro was nieuw. Hoewel toegegeven dat het net iets uitgebreider was dan dat van Rotterdam, had het veel overeenkomsten.  Van de diverse stations werden de namen uit het hoofdgeleerd, voor het geval dat we zonder gids moesten reizen. Bloedheet 35+ en zwetend asfalt maar heel erg gezellig. We hebben ervan genoten.

Daarna stond Rob weer op de ladder met een verfkwast.

Begin juli kreeg Else de mogelijkheid flink bij te verdienen in het hotel Utsikten. Als je begrijpt dat ze ca 12 euro per uur ontvangt, waar niets van af gaat, begrijp je ook hoe blij ze was na 9 dagen werk. Voor Norway Rock was Alice Cooper in town. Het heerschap had allerlei eisen, zoals het blinderen van de ramen, zodat er geen zonlicht naar binnen kwam, zwarte handdoeken etc. Toen hij in zijn kamer was, mocht er geen personeel op de verdieping. Te weten dat hij, na het optreden, even heeft gedoucht en gelijk is vertrokken…  Wat sterallures….

Nog even wat verf gekocht voor ..

18 juli zijn we op vakantie gegaan naar NL en hebben uiteindelijk de ouders en zus en goede vrienden gezien, waren in Limburg en de Veluwe. Naast ons stond steeds een caravan met lui uit Capelle West die ons maar volgden en hadden geholpen. de Firma Doeve. Ondanks het slechte weer, het was top!!!!. We waren echt op vakantie, met afspraken voor de tandarts, die als second opinion diende. Afijn de amputatie en implantatie van een gebroken kies zoals hier was voorgespiegeld bleek niet meer te zijn dan een stevige wortel ontsteking. De behandeling was zeer pijnlijk waar bij al haar ledematen een ongecontroleerde bewegingen maakten was niet in verhouding met de lijdensweg die ze in Noorwegen  zou moeten doorlopen.   En als we toch in Rotterdam waren, gingen we ook nog onaangekondigd wat bezoekjes brengen. De gezichten van Ma vd Hooven  en Pa en Ma Maat waren onvergetelijk. Prachtig om ze zo te verrassen. En Nettie stond zoals we hoopten, te springen …. Erg fijn om jullie allemaal te treffen.  Else bleef nog 10 dagen langer in NL bij vriendinnen en die heeft flink geshopt in Amsterdam en Rotterdam.

En waar waren we gebleven met verven?

Toen stond er ook nog een zeilweekend op het program. Het idee is dat we mogelijk in de toekomst een boot aanschaffen, maar dan moet je wel weten wat het precies inhoudt en hoe het voelt. Dus op pad naar Oslofjord waar we een weekend de boot hadden voor ons gezin met kapitein. Zodra we vrijdagavond aankwamen, kregen we even de mogelijkheid om te eten en daarna was het direct de les: hoe parkeer ik mijn boot (40voet) tegen de kade… En allemaal aan het roer, ook Anne. De dag erna kreeg Rob voor het eerst een echt Zwitserleven gevoel, toen we voor anker lagen in een baai met andere bootjes om ons heen, de kids het water insprongen (25 graden), de kapitein ons achterliet en de zon scheen. Toen de vlag weer gestreken werd, klonk er een kanonschot. Echt heel bijzonder. De volgende dag helaas geen wind, wel regen. Maar al met al een enorme belevenis, waar de taal miscommunicatie af en toe ook voor bijzondere momenten leidde. Maar we staan in ieder geval positief voor een eventuele boot in de toekomst.

Intussen staat Rob weer wat rode verf weg te werken.

Begin augustus een weekend in Evje met de kerk doorgebracht.  Xander en Else waren nu nauw betrokken bij de organisatie, zodat er een stevige dosis Hillsong en youtube filmpjes waren. Er was onder de aanwezigen een goede verhouding in het aantal ouderen, volwassenen, jongeren en kinderen en dat maakte alles erg gezellig. De disco op zaterdagavond was een hoogtepunt. Vooral de ouders dansten nog  als vroeger. Het was wel goed om elkaar nog beter te leren kennen , zeker nu Rob op de ( ja, ja) 3.de plaats staat op de verkiezingslijst voor de wijkkerkenraad. Dat gaat hier met heuse verkiezingen. Maandag 12 september wordt er zowel voor de gemeenteraad, de provincie en de kerkelijke wijkkerkenraad en de bisdomsraad  gekozen. Else en Christa hebben het genoegen ook aan de eerste 2 te mogen deelnemen omdat wij 12 sept  al weer 3 jaar in Norge wonen. Omdat Rob pas in okt kwam , mag hij nog niet.  Ben benieuwd of er op ons gestemd wordt ( ik sta op de waarneemlijst).  We laten het jullie de volgende keer weten.

Intussen zit er dik 50 liter beits en 20 liter grondverf op de buitenkant van het huis. De garage is klaar, het huis nog niet helemaal. Maar Rob verlegd enorm zijn grenzen en staat te wiebelen op de ladder van Pa. Ik geloof dat hij ook wel de top zal halen. Dus als jullie de volgende keer komen staat er een prachtig rood/wit huis te schitteren.


20:51:20 11 September 2011 Permanente link Reacties (0)

Mei 2011


Mei 2011.

De volgende 50

Het Is al weer eind april 2011. Echt, de tijd vliegt. Er is iedere keer weer zoveel te doen en te beleven. Natuurlijk weten we dat met smart op info wordt gewacht, dus hier even een opsomming van de laatste belevenissen.

We eindigden het vorige verslag met dat we naar NL zouden gaan met de kerst. Dat hebben we geweten. Iedereen was weer fantastisch in het gastvrij onthalen. We hadden een top vakantie, we moesten wel een paar weken bijkomen. We hadden  (klotsende) boodschappen mee terug naar Norge en 1 van de gevolgen is dat we nu weer naar RTL4 kunnen kijken :P. We houden ons natuurlijk ook op de hoogte van het Noorse nieuws, want wat de politiek hier beslist heeft wel invloed op ons. Maar als we het niet helemaal kunnen volgen in het Noors, krijgen we een reprise in het Nederlands. Ook goed voor de taal, zullen we maar zeggen. We weten dus wie er meedoet met de X factor, welke boeren aan de vrouw kwamen en we hebben hard gelachen om de reclame van de koekjes van Hellema….

Else is met haar gospelkoor naar Londen geweest en kwam met heleboel bloemetjeskleding terug van Arabische harembroeken, jurken tot shirts. Is naar madame Tussaud en de musical van Øueen geweest. Daarnaast naar een hillsong UK dienst. Kreeg een geweldige nieuwe editie van een Bijbeluitgave. Top! T Was voor de niet stedelingen in haar groepje erg overweldigend, zo’n grote stad. Er viel er zelfs 1 flauw. Else kon alleen maar genieten…

 Xander heeft weer mee gedaan met de UKM, de talentenjacht voor jongeren. Deze keer met 2 foto’s die hij gemaakt had van opspattend water, door een schroef in een emmer te gooien. 1 is er door naar de volgende ronde, dus 9 april op naar Kristiansand. ( Hij is helaas niet verder door gegaan)  Anne heeft een nieuwe fiets gekregen vanuit NL, rust helaas geen zegen op, was eindelijk de sneeuw weg ( half maart) is de achterband  lek. Doet het nu weer. Ze heeft weer een oefenweekend gehad met de muziekkorps. Zijn geluidsopnamen gemaakt die gebruikt worden op de reis naar Parijs, in juni dit jaar. Rob gaat mee, moeten we wel eerst nog even een nl. paspoort regelen, dus weer een reisje naar de Ambassade in Oslo is in het verschiet.

Jeannette en Mats zijn in februari geweest, was erg gezellig. Hadden zich goed voorbereid voor een wintersportdagje, maar het is hier niet zo toeristisch en dus was  de baan alleen open in het weekend en toen regende het net, dan maar het zwembad van de buurt: Sørlandbadet.  Ze kwamen met het openbaar vervoer, daar hebben we ook weer van geleerd. Reizen op zondag is in ieder geval niet aan te bevelen. De reis van normaal anderhalf uur vanaf Kristiansand naar ons duurde incl wachttijden ongeveer 6 uur.  Jeannette heeft ook weer wat patiënten in het verpleeghuis blij gemaakt, ze is een avonddienst met Christa mee geweest en heel wat tips gegeven over diabetes en stomazorg. Een pakje met voorbeeldmateriaal is aangekomen. Je bent van harte welkom weer de volgende keer en er is een fulltime job voor je…

De garage is nu klaar met het materiaal dat nog over was, hij is nu helemaal geïsoleerd. De verhuisdozen zijn over gebracht en nu zijn we weer begonnen aan de lijsten, eerst 2 x verven en dan gaat Rob aan de slag met het schuin zagen en frezen. Maar het wordt erg mooi. Iedere dag weer een beetje. Net is de hal, als eerste ruimte afgekomen! We hebben nog wat verder behangen, het trappenhuis en de gangen zijn klaar. De kast is ook uit de hal en door de spiegels lijkt die 2 x zo groot. Het hout naast het huis is verplaatst en verdeeld. Er ligt veel naast onze bouwval “poep” te wachten en ook moet er een vlonder gemaakt worden tussen het huis en de garage  met een trap dat de begane grond gaat verbinden met de tuin achter. Kan Christa de droogmolen in gebruik nemen. De zon schijnt bijna de hele dag in het huis. Inmiddels zitten we weer op het balkon. Elke dag een beetje vakantie. Terwijl het nu zomer in Nederland is, is het hier ook prima uit te houden.

Binnen de fedaase kerk dragen we ook ons steentje bij, we hebben lovsangdiensten gehad met youtube filmpjes en natuurlijk Rob achter de piano, Christa is aan het inwerken bij de zondagsschool, helpt mee met een knutselklub voor kids. Rob is gestopt met het gospelkoor, maar de bedoeling is dat we in het najaar jeugddiensten gaan helpen te begeleiden. De eerste steen voor het nieuwe menighetssenter ( voor de Capelse lezers onder u: ‘De Meerpaal’) wordt gelegd in juni in Feda. Dus daar is dadelijk ook van alles te doen. Zijn gestart met een echtparengespreksgroep. Er is weer een carnavalsdienst geweest en de stoombootmuts van de Plus is nog steeds een succes J In het huis staan voorjaarstakken, die moeten gaan bloeien rond Pasen. Er hangen gekleurde veertjes is, we worden al helemaal Noors.

Wat we eigenlijk te weinig doen is genieten van de natuur. Natuurlijk kijken we nog steeds met verbazing naar het land om ons heen, maar we hebben niet geskied en wandelen te weinig. We hebben goede voornemens, dus dat moet goed komen. Er komen het komende halfjaar weer  Nl- ders naar ons toe, dus dan moeten we maar verplicht wandelen.

En  het feestje voor Rob, die stakker werd 50 op 8 april. En  dat heeft hij, en Feda, geweten. Na weken van het onthouden van Emails en smssen begon op 7 april eigenlijk het feest al. Christa had een avonddienst en ik dacht neer te kunnen ploffen op de bank. Totdat er op zo’n jehova’s achtig tijdstip de deurbel ging. Een camera man stond op de deur gericht en bij het verder open draaien van de deur kwam er een tondeuse mijn kant op, vast gehouden door mijn Capelse kapster. Ik kon mij nog net losrukken van de grond waarop ik stond. Nooit had ik dit gedacht door de Doeves en Kokkies te worden verrast met oliebollen en champagne. ‘Ouwe jaar vieren?’ Dat werd een top avond. Zeker om dat de regisseuse van het spektakel van hun komst, niets wist. Om 22 uur kwam Christa thuis. Het onverwachte bezoek hadden we in de kamer geparkeerd achter een laken met de tekst ‘vanavond nog met een jonge god en morgen met Abram naar bed’ Die tekst moest ze op haar in laten werken. Totdat ze de benen er onder niet kon plaatsen. Nog nooit heb ik haar zo horen gillen van verrassing. Afijn, van die jonge god was natuurlijk niet veel meer over en de volgende morgen kreeg ik in plaats van een ontbijt op bed een irritant druk pratende zoon Xander al ijsberend rond het bed. Eventuele geluiden van beneden camouflerend, zoals bleek. Nu ging de deurbel weer. Dan maar het ontbijt beneden halen, dacht ik. Maar bij de hal moest ik toch even de voordeur open doen. Weer de pers op de zelfde plek als gisteravond registreerde al mijn verbaasde blikken. Nu waren het mijn broers die naar binnen wilde. Nooit had ik hierover willen en durven dromen. Evert, Kees, Hans en Leo stonden daar klaar met Champagne in de aanslag om mij, gehuld in ochtendjas naar de volgende 50 jaar te schieten. Het was tot het moment dat ze na twee dagen weer terug gingen een droom waar ik in zat. Gelukkig zijn er veel foto’s en films van gemaakt die mij wakker maken. ’s Ochtends geskypd met moeders en schoonzussen Marjan en Jacqueline maakte het kompleet. Koffie werd in Kvinesdal gedronken in het menighetsenter. Weer terug op Feda bleek onze andere gasten uit Nederland huis en tuin te hebben behangen met mijn postzegel in groot en klein formaat. Het spandoek met 3x bilhorn begrepen de noren wel. Hoe wel een beetje onwennig was de eerste die hier gehoor aangaf,was een ambulance. Hij reed door, ..gelukkig.  Met een list werd de abraham om 18 uur het huis uitgelokt om in het stokoude bedehus in Feda, al waar er zo’n 50 gasten op mij zaten te wachten. Inmiddels waren al mensen gewend geraakt aan mijn verbaasde blik. Overheerlijk thais gegeten met Noorse taarten als toe. Een toespraak van een van de notabelen van Feda, Bjørn, had zijn speech voorgedragen in het Nederlands. Na een quiz kon ik mij Feda-burger (niet om te eten..) noemen. Xander speelde nog een stuk van the Piano op de piano. Op de beamer verscheen in vogelvlucht mijn 50 jaar. Het was een film, die hele dag. De volgende dag zat de ontbijttafel weer vol met (zoals Xander zei: ) 4 papa’s of te wel : de broers.

Na een prima nachtje bij huize Bjørg was dit alweer hun laatste dag. Nou dat heeft de buurt geweten. Na wat inkopen doen bij de super, waar Leo met iedereen wel een gesprek had, reden we naar krågeland (het dichtstbijzijnde skigebied). Maar om de kilometer werd het stopteken gegeven en stapte de flitsende pers uit de auto. Het bijzondere was dat dit weekend net de scheiding van twee jaargetijden was. Veel ontdooiende watervallen en kruiend ijs langs de oevers. Uiteindelijk was het hoogtepunt, het hoogste punt. Leo op de skipiste! De ondergrond was al aardig zacht geworden waardoor de andere (zwaardere )broers  tot de knieën in de sneeuw verdwenen. De volgende dag werd vroeg aan gekoerst op de boot, alles liep gesmeerd. Massa’s foto’s en video ’s zijn er gelukkig gemaakt. Want toen ze echt weg waren, bleek het geen droom te zijn. Met de capelse vrienden beleefden we nog een afterparty van een paar dagen extra. Helemaal top. Uiteindelijk is Noorwegen weer een paar enthousiastelingen rijker.

De loop zit er aardig in. Binnenkort staan er weer bezoeken gepland. Waarover later, meer.

 


21:30:25 27 April 2011 Permanente link Reacties (0)

November 2010


Indian summer in Feda

Het is weer prachtig om vanuit je raam naar een dorp te kijken met op de achtergrond de  bergen met bossen. Deze verkleuren op dit moment van geel naar oranje/rood. En omdat het weer zich van zijn beste kant laat zien, is het alleen maar genieten. We voelen ons erg dankbaar dat we hier mogen wonen.

In het vorige verslag zijn we helemaal vergeten dat we in juli in Kvinesdal een groot rockfestival hebben gehad. 3 dagen lang zijn er van alle hoeken van Scandinavië zo’n 25 duizend Nilfisk mannen en vrouwen in weilanden neergestreken om naar de ‘crème de la crème’ van loei harde ‘muziek’ te luisteren. Nu was dat vorig jaar ook zo en hebben we het ook genoemd. Nieuw dit jaar was dat we meegedaan hebben als vrijwilligers, om zo wat geld binnen te halen voor het nieuw te bouwen kerkbijgebouw cq wijkgebouw in Feda. Wat we hebben gedaan???  De toilet- en doucheblokken schoongemaakt. Dat ging niet zomaar, nee. Vooraf kregen we ook nog een cursus ‘toiletpapier’. Nu zijn we al wat gewend maar hier moest ik zelfs proberen om niet te lachen. Nog nooit eerder heb ik een zo’n 10 dirty cleaners zo geïnteresseerd in een lege emmer zien kijken. Daar moest een sopje in gemaakt worden. Wat een dritt  job!! Letterlijk en figuurlijk… koppels van 2 werden in een auto gestopt samen met alles wat maar schoon kon maken en een paar kilometer toiletpapier. Hoewel onze dienst (Rob met Bjurk) vroeg in de middag was, hebben we nog nooit zoveel dronken, maar dankbare Noren gezien. Backstage moest ook, beveiliging bestond ook uit vrijwilligers en hielden ons tegen maar na wat nadrukkelijk zwabberen met de reeds gebruikte zwabber liet hij ons door. Het deed me goed om als man eens gepermitteerd op een damestoilet op te leuken. Veel haar, en een blote rug en een met leukoplast vast geplakt microfoonsnoertje verklapte: dit moest een zangeres zijn. Met een zwaar stemgeluid draaide, blijkbaar een hij zich om. “he, joh dit is een dames toilet”.. grommend waste hij zijn handen en greep zijn fles alcohol en onder begeleiding zag ik hem de trap op geholpen worden van het podium. Afijn, Het geld hield ons op de been. Of we het volgend jaar weer doen… Weer een ervaring rijker, zullen we maar zeggen.

Augustus en september zijn voorbij gevlogen. En ook denk ik dat broer Hans denkt dat het al weer een eeuwigheid geleden is dat hij bij ons was. We hebben hem een hopelijk niet overdosis aan indrukken meegegeven van natuur, oude dorpjes, zee,  lunchen in het menighetssenter met geïnteresseerde Noren etc. En natuurlijk niet te vergeten dat hij direct ingezet werd bij reparatiewerkzaamheden aan de omver gewaaide trampoline en het trekken van draden in huis. Wij vonden het in ieder geval gezellig dat je  er was…

Eind augustus zijn we met een groep van bijna 60 lui naar zuid Evje geweest om een  kerkweekend mee te maken. Voor de mensen die daar enigszins bekend zijn, het was voor bij de camping bij het witte kerkje rechtsaf richting elandentocht/beversafari omgeving, waar we geen eland of bever tegen kwamen…Thema was talenten en daar iets mee doen. In het weekend en in het dagelijkse leven. Een groot gedeelte was door de jongeren georganiseerd, Dus er waren buitenspelen, puzzeltochten, wandeltochten etc en natuurlijk veel muziek. Er waren 2 jacuzzi die met een houtvuurtje werden opgewarmd. Dus daar ging wel 5 uur overheen. Ben er maar niet meer in geweest. Het was net een Gerard van Slobbehuis beleving. Erg leuk.

In september is Anne begonnen met de skolekorps in Feda. Ietwat met protest, maar toen ze hoorde dat er een reisje naar Parijs in het verschiet ligt, was ze niet meer te houden. Ze heeft nu een bas althorn en toetert muziek van ABBA, Michael Jackson en Eye of the Tiger.

17 september was het voor Christa zover: op weg met de trein naar een zussenweekend in Kopenhagen, gekregen van zwager Fred ( Thanks J) Het was helemaal top, van de reis tot het hotel. Echt zussen onder elkaar, niet gestort door kids, men etc. Zijn helemaal bijgetankt en kunnen er weer een half jaar tegen aan. Smaakt naar meer…

Else is volop bezig met allerlei schoolopdrachten.1 van de dingen die ze tot nu toe heeft gemaakt bij Handwerk en design is het ontwerpen van een bril voor een poes. Het uiteindelijke resultaat is een showmap met daarin uitwerktekeningen, een beschrijving van de werkprocedure, en het uiteindelijke resultaat. Erg leuk en leerzaam. Het is een leuke school en voor haar is het fijn dat Pa goed in wiskunde is, want dat ligt duidelijk een niveau hoger dan de vorige school. Uitdaging, moeten we maar zeggen. Helaas is haar vriendin verhuisd naar Bergen en aangezien dat niet naast de deur ligt, is die ook van school gegaan. De kleine groep bestaat nu uit 8 leerlingen. Ze krijgen volop aandacht.

Xander zit op dit moment in Polen, met dezelfde trip mee als waar Else en ik mee zijn geweest in 2009. Hij heeft het naar zijn zin met een goede vriend Harald. Xander is nu flink actief in allerlei sport en jongerensozen in Fedakirke. Klinkt oudbollig, maar ze doen erg leuke dingen waarbij het kampvuur ook vaak aangaat. Anne gaat ook beginnen als lid. Daarnaast speelt hij  en zingt Else in de praiseband van Saronsdal. Leren ze ook weer van. In de “ gewone” kerk willen we graag dat kinderen en jongeren meer rol gaan spelen binnen de diensten zelf. Het laatste nieuwe is dat de jeugd de avondmaalsviering mag opluisteren met zang, muziek, cd muziek , dans etc. Else heeft de rij geopend door een stuk vanuit de Lord of the rings te spelen. Werd positief ontvangen. Voor Else heel fijn omdat ze net die dag een vreselijke hoofdpijn had vanwege een voor haar verjaardag gekregen extra gaatje in oorschelp… Maar dat gaat gelukkig ook goed, en hij kon blijven zitten.  Else ontdekte ook dat er een medestudent is die ook dwarsfluit speelt, dus kijken of ze een duet  kunnen spelen. Dwarsfluiters zijn er hier niet zoveel dus dat is geluk. Op de agenda staat verder dat wij als familie mee doen aan een Keltische avond, wij mogen de muziek regelen. We studeren nu een aantal Enya en the Corrs stukken in. Natuurlijk wil Rob Little Wing doen...

En ondertussen studeert hij ook stukken in voor de gospelband waar hij de pianobegeleiding voor doet. En niet te vergeten wordt er nog van alles aan het huis gedaan. Langzaam maar zeker zijn de voeringen van de ramen en deuren op zijn plaats, worden de kieren daartussen gevuld met Glava, glaswol. De veluxramen krijgen hun kozijnen, ook een klus zeg… Wachten we op de garage die nu 15 oktober wordt afgeleverd en in de week erna opgebouwd wordt. Kunnen eindelijk de dozen naar de garage en kan ik verder met het verven van de plinten en lijsten.. Verder zijn we regelmatig met de tuin bezig, Hebben op bijna alle schuine gedeelten doek gelegd. Daar komen houtsnippers op in het voorjaar. In ieder geval spoelt de aarde nu niet weg. Wat ook helpt is dat we regelmatig planten krijgen van kennissen. En als echte Nederlander kan ik alles gebruiken. Bolletjes zitten er natuurlijk ook al in.  Het gras is goed opgekomen. Rob heeft wel een afwateringsbuis aangelegd, want het stond regelmatig blank. Maar ook dat is gedaan en helpt goed. De Fauna wordt hier enigszins gereguleerd door Nora die regelmatig ons verblijd met vogels ( die ik helaas niet altijd kan redden) en spitsmuizen in allerlei variaties. We waken ervoor dat ze niet meer met ons mee loopt naar de school beneden in het dorp. Want ze schreeuwt er zo wanhopig bij. Ook Else brengt ze nu niet meer naar de bus, want het is erg schrikken als ze net voor de bus besluit weg te springen. Dus het is een beetje stiekem verdwijnen vanuit ons huis…

Verder gaat ons leven gewoon door. Rob is voor een cursus naar Sri Lanka geweest, dat was een hele bijzondere ervaring. In 40 graden hijgend in een paradijs rondlopen terwijl de Sri Lankanen in verbouwde tuktukjes hun weg proberen te vinden in een schijnbaar normenloos verkeer. De groep waar hij mee op cursus was waren vooral noren uit het midden van het land, die in een soort fries voor gevorderden spraken. 

Nu zetten we de schoen weer neer voor de kachel, volgen we sinterklaas journaal op het internet en pakken we onze surprises met kerstpapier in. Rare Nederlanders toch. Maar wel erg leuk. Inmiddels is het al min 11 geweest en proberen de nieuwe garage van een automatische deur openener te voorzien. Het is een prachtige ruimte die we met alle overgebleven materialen van het huis oppimpen.

Ook zit Else nog steeds bij het jongerenkoor “kefas” en daar zitten ze een reis te plannen om naar  London te reizen. (YAY) dus hebben ze twee zondagen geplanned om het geliefde grøt (rijstepap) te verkopen. Lekker in kerststemming, want blijkbaar konden de noren niet wachten en bedachten om eind oktober al  heel het winkelcentrum  om te toveren in een soort  “winter wonder land”.

En dan is het nog maar even tot we in NL komen om de kerstvakantie. 18 december rijden we vroeg weg en 2 januari zijn we weer terug. We hopen veel van jullie dan te ontmoeten.

 


10:57:10 27 November 2010 Permanente link Reacties (0)

Augustus 2010


Augustus 2010


Verven, zagen, tegelen, zweten, verhuizen...ontspannen?

1000 jaar later… in Feda

Er is echt ongelooflijk veel gebeurd, daardoor zal ik niet in teveel details gaan zitten. Maar ik schrijf dit nu op de zolder van het nieuwe huis, waar gewoon de bureaus en p.c.’s weer staan alsof er niets is gebeurd.  Rob is ondertussen bijna 13 kilo lichter…

Alles wat we de laatste maanden voor juni hebben gedaan was in een moordtempo proberen het huis zodanig klaar te hebben, dat we 29 mei konden verhuizen. Dus de laatste weken woonden we er praktisch terwijl de scholen, clubs etc. gewoon doorgingen, Else moest gewoon examen doen… En wij gingen gewoon naar het werk. Voor mij was dit een moment om af te slappen, zoals ze dat hier zeggen. Else is voor ons cum laude geslaagd met een gemiddelde van 4,7. Dat is ongeveer een 8,5. We zijn apetrots! Ze gaat nu na de vakantie beginnen in Flekkefjord op de videregående skolen met formgivingsfag. ( een soort kunstacademie) Ze heeft er erg veel zin in.

Maar wat gebeurde er in die voorgaande maanden?  Else en Xander hebben konformasjon (zeg maar belijdenis op zijn Noors gedaan) Alleen hier vinden zij dit ongeveer even belangerijk als een trouwerij. Leuk voor als je tijd genoeg hebt.

Maar toch, het werd een mooi feestje met veel gasten en mooi weer. In het huis zijn we gaan tegelen in alle badkamers, wat veel meer tijd in beslag nam dan dat we hadden verwacht, door lijm dat niet wilde hechten. Heel frustrerend als je de tegels net op de muur hebt geplakt en dat je ze dan weer ziet afzakken. Maar uiteindelijk na veel bloed,zweet en tranen is het toch gelukt.

Toen zijn we aan de slag gegaan met het plaatsen van de keuken, uiteindelijk heeft de Duitse overbuurman ons uit de brand geholpen en de kastjes opgehangen. En alles hangt nog.

Eind mei (vlak voor de verhuizing) waren nog lang niet klaar en Rob, Else, Xander en Anne gingen weer eens vanuit het huis naar Kvinesdal richting Feda.  We wisten dat Wilma, Hannie & Martin v. Boheemen onderweg waren als hulptroepen, (deze hadden we echt nodig anders waren we nu nog niet klaar geweest. ) Maar Rob wilde nog perse wat dingetjes afmaken (zoals de zolder) zodat hij dat aan hen kon laten zien. Opeens hoorden we zware voetstappen op de trap naar boven, deze waren iets luider dan die van Xander en een ‘Heb je zin in een pilsje?’ zei een zware mannenstem . Marten (man van Wilma en grote  vriend van de familie)stond daar met twee blikjes in zijn hand. Surprise,  Surprise! De reactie van Rob is vanzelfsprekend, een echt ‘Johnny Bravo’ hoofd. Dit was wel het laatste wat hij had verwacht. Met Marten’s helpende hand was de zolder binnen no time klaar. Hij kwam een weekendje over…

De hulptroepen hebben geholpen bij het leggen van het laminaat op twee verdiepingen en de plinten (Hannie & Martin; geweldig dat jullie maar doorgingen, we hebben er nu heel veel plezier van) en Wilma heeft Else’s kamer en het trappenhuis behangen.

Het inpakken werd gedaan door Wilma en Kari. Kari haalde het glaswerk eruit dat ze ander half jaar ervoor in de kastjes had gezet.

Christa had een fobie voor het intrekken in zo’n smerig huis, dus deed ze een oproep aan alle kennissen om te helpen met schoonmaken. We wisten niet wat we zagen om precies 17:00 uur kwamen er ca. 30 noren met emmers, dweilen, moppen en allerlei eten aanzetten. En binnen twee uur was het hele huis blinkend schoon. Zelfs het plafond werd gewassen. Met water dat die dag pas werd aangesloten even als het stroom, dit was pas om 17 uur  aangesloten (onder veel stress van Christa) plus er kon gezogen worden!!!!

Ja! En toen de verhuisdag…  We konden gelukkig grote aanhangwagens en busje en open vrachtautootje gebruiken van kennissen. En ook nu stonden de hulptroepen paraat. Het grootste ei , voor Rob, was de piano. Hij heeft maar niet gekeken hoe die uit het oude huis werd gehaald en hij was er expres ook niet bij toen hij het nieuwe huis werd ingedragen. Want er was een stap bij de voordeur te overbruggen van ca. 50 cm…. Bjørn Frestad (kennis) belde Rob op , zei niets en liet Xander op de piano spelen. Als teken dat hij op zijn plek stond. Dat was een leuk eind van de verhuizing.

Een korte opsomming van de periode na de verhuizing:

-         Een gefrustreerde Christa die het oude huis moest schoonmaken ( dan praat je over 6 uur werk) en de dag erna lag de hele inboedel  in de tuin. De nieuwe inwoners gaan het huis even verbouwen.  Ze wilde het liefst dat het gras ook nog gemaaid werd door ons. Dus  een gefrustreerde Rob ,terwijl hij eigenlijk het plan had om nooit meer terug te komen in dat @#¤%&”-huis .

-          Else ging nog met haar klas naar Denemarken. (s’Ochtends vroeg heen en s’Avonds laat terug met de boot) en kreeg haar diploma uitreiking .

-          Zoals de meeste weten moest Xander naar Trondheim eind juni om aan de finale deel te nemen van een talentenjacht. (Rob & Christa vlogen er even naar toe. Konden zij er eventjes tussen uit.)

 

http://ukm.no/?side=5427&idgroupage=5262 en blader door naar Xander.

 

 

 

-          Anne ging een dagje mee met haar nieuwe toekomstige klas op de Fedaschool. Daarna volgde nog een paar logeer partijtjes met kersverse vriendinnen.

-          Else, Xander & Anne  zijn mee gegaan op een christelijke kamp. En op zijn Anne’s gezegd: was dat HEEEL leuk.

-          Rob had zowat zijn hele zomervakantie (.. twee weken) gespendeerd aan het tegelen van de vloeren in de keuken, eetkamer en de gang met natuursteen. Het resultaat is verblindend.

-          Ook hebben we van Opa & Oma een nieuwe eethoek gekregen met acht stoelen. (Drie stoelen erbij voor elk liefje…)

-          We zijn naar Oslo geweest met de hele familie, eigenlijk om een paspoort te regelen voor Xander ( want die gaat naar Polen in november…) maar je kan natuurlijk niet al die lieve, gezellige, geweldige winkeltjes laten staan die om de beurt ‘GA BIJ MIJ NAAR BINNEN’ roepen.  Ook zijn we daar naar Shrek 4 in 3D(een ECHTE aanrader) geweest, omdat Kvinesdal het alleen maar uitzendt met Noorse stemmen en dat deed gelukkig Oslo niet..

-          We hebben beide de IKEA’s  in Drammen en in Stavanger bezocht. (in Stavanger staat de enige rood  met witte IKEA) en hebben de hele winkel uitgekocht, ons huis heeft een hoog ikea gehalte. Dus move your butt to Norway if you like IKEA!!

intussen zijn Threrese en Cees (oud collega van Christa) op bezoek geweest. Heel erg gezellig. We genieten nu nog van alle meegebrachte lekkers, waaronder advocaat!

Broer Hans komt eind augustus. Daarover schrijven we de volgende keer.

 

 

 Een foto album link

 http://a04-b04.mypicturetown.com/P2PwebCmdController/pictureBank/share.html?cid=enNOSEMTRC&x=l%2526L0PEmTii72wRR%252AH%2526Bs%2525VYmAFrBQy2zZY-4zUT58jnQW-lgtVr6ZU%252AZdFRnRtgB%2525AkpaF356HwpwxXs%2525s975cpm-zxqgv_-N73Pwp9Ya0O%2525PI-X


17:28:11 10 Augustus 2010 Permanente link Reacties (0)

Voorjaar in Feda 2010


Voorjaar in Feda, 2010


Ons relaas van een zeer vermoeide tijd.

Het ritme van de updates van onze website gaat helaas wat langzamer dan dat u van ons gewend bent. Niet dat er veel minder gebeurd, nee, we moeten tijd plannen om te gaan slapen. Nu zijn we halve aannemers geworden, vandaar. Maar, als we verhuisd zijn pikken we de draad weer op.

Het huis:  iedere woensdagavond en ieder weekend zitten we daar gebivakkeerd. En ik moet zeggen, we schieten goed op. Tot en met vandaag ( = 25 febr. 2010) hebben we zo goed als het hele huis geïsoleerd.  Zijn de binnenmuren van de 2 badkamers, toilet, opslagkamer en waskamer en slaapkamers klaar. We moeten nog even hard aanpoten de komende dagen, want volgende week staat de loodgieter op de stoep en de week erna de elektricien. Maar we gaan het halen. Daar gaan we voor.  De voorjaarsvakantie hebben we goed benut. Toen ook een kleine 6ton aan muur en dakplaten naar binnen lopen sjouwen. ’s Avonds kwam onze overbuurman (de dominee) ons daarbij helpen. Inmiddels wegen wij stukken minder (Rob -10kg en Christa -4kg). We hebben intussen wel een aannemer er ingezet om deze platen op zijn plek te krijgen. Een hele zucht.

Het kost moeite maar we proberen  in de tussentijd tijd voor ontspanning te vinden: Else heeft gezongen in een kerkdienst en heeft mee gedaan met het jaarlijkse Sangfesten in Flekkefjord. Een koor van 100 man en vrouw die in een weekend dit jaar onderleiding van twee Amerikanen een gospel concert in elkaar draaiden. (Amen).  Vorig jaar deed ze ook mee en haar gezicht staat nu op alle posters. Rob laat het dit jaar door het huis afweten. Alhoewel, hier in Kvinesdal speelt hij tegenwoordig ook piano bij het Gospelkoor en daar hebben we de eerste uitvoering van meegemaakt. O, het was een Happy day, de dorpelingen hebben het er nog over…

 Xander heeft meegedaan aan een landelijke talentenjacht. Dit begint in alle gemeenten, verfijnd zich dan naar de provincies en dan naar een landelijke finale. Hij speelde een medley van 2 eigen stukken en…… mag door naar de volgende ronde. Dit zal plaatsvinden in Lyngdal op 17 april. Spennende!!!

Anne is weer met haar school naar de golfbaan geweest. Ligt alleen een flinke pak sneeuw, dus er is een sportdag gehouden op de ski’s, met allerlei variaties. Ze moest ook een blokje hout meenemen, zodat met al dat hout een vuur gemaakt kon worden om de worstjes te grillen. Ze had een superdag want het was ook nog heel mooi weer. Over het weer kan ik kort zijn: sneeuw, sneeuw, sneeuw. Er ligt nu vanaf 19 december sneeuw van ongeveer 40 – 60 cm. Er wordt hier al gezegd dat we vast een witte kerst 2010 krijgen..  Ook voor de noren is het uitzonderlijk, is de laatste 10 jaar niet voorgevallen. De kids spelen niet meer buiten, maar ik vind het eigenlijk wel wat hebben. Ook al moet ik regelmatig er doorheen lopen. We zochten toch naar een land met elementen..

 Christa heeft 2 dagen stage gelopen op de internet afdeling van het ziekenhuis in Flekkefjord, was boeiend en leerzaam, misschien nog eens een andere werkplek in de toekomst? Nu nog even niet...

 Begin februari heeft Rob een taalexamen afgelegd in Egersund (100km verderop). Ook voor hem was de geluidstest het moeilijkst. Er wordt dan bijvoorbeeld een omroep in een winkel weergegeven, en jij moet dan begrijpen wat de reclame was. Dus de stem is dan ook wat vervormd en vaak zijn er allerlei dialecten te beluisteren. En dat blijft toch nog erg moeilijk. Afijn, half maart kregen we de uitslag: Geslaagd! Niet dat je dan gelijk mee kan praten, nee, er komen nog steeds momenten voor dat je moet raden waar die ander het over heeft. Je kunt er een boek over vol schrijven.

Else maakte zich op voor haar mondelinge examen. Haar mentor sprak haar verwondering en waardering uit hoe zij dat allemaal klaar heeft gespeeld, nog geen twee jaar hier en dan met zo’n cijferlijst. Als ouders zijn wij apentrots. Ze deed mattematikk (wiskunde) en kreeg daarvoor een 5! Vergelijkbaar met nederlandse cijfers is dat een  9. Ze mag nu voor de klas opgaven uitleggen. (wat een promotie.)

14 februari hebben we weer een carnavalsdienst in Feda meegemaakt. Het was goed bezocht en een predikant met blauwe krullen en een andere predikant met vleugels van een engel heeft wel wat. Rob had de stoombootmuts van de Plus op zijn hoofd geschroefd. Had veel bekijks en moest regelmatig uitleggen wat dat nu was.

Verder zijn de 2 oudste meisjes aan het breien aan een vest en truien. Heeft Christa bloemen gehad voor de Noorse Moederdag ( ja voordeel door verhuizing naar ander land: 2 x Moederdag) en geniet de poes Nora regelmatig ook van die breiwerkjes…. ( wij wat minder)

Nou, dit is de laatste editie van uit dit Huis in Kvinesdal. De volgende komt uit Feda. De site naam blijft hetzelfde, Feda behoort bij de gemeente Kvinesdal. We moeten er even niet aandenken wat we allemaal nog moeten doen. Maar goed de nederlandse helpers kunnen niet wachten om over te komen, dat geeft ons weer een heel fijn gevoel.    


07:55:55 27 Maart 2010 Permanente link Reacties (1)

Slingers en Oliebollen


Kerst 2009


Slingers en Oliebollen.

We zijn inmiddels al weer nieuw jaar in gegleden. De Noren hebben we laten kennismaken met slingers en oliebollen en wij hebben kennis gemaakt met koning Winter. 

Tussen alle drukke bezigheden door hebben we ineens tijd om ons verhaal weer te updaten. De auto vond -22 graden te koud om te rijden. De cola die 2 minuten geleden in de achterbak gezet was, had al gedeeltelijk een vaste vorm aangenomen. In ons huurhuis zitten we rond de openhaard. Een temperatuur van 12 graden in de woonkamer wordt al als behaaglijk ervaren. Onder een 2x4 seizoenen dekbed met ijspegel aan de neus en een opgepiepte warme zak kersenpitten op de voeten vallen we in slaap. Ja, koning Winter laat ook hier van zich horen. Gelukkig zeggen de noren dat het nu extreem is.

Even terug in de tijd: Sinterklaas. Als echte Nederlanders houden we hier ook deze tradities overeind. Dankzij  internet en via een toegestuurde DVD. Lootjes werden getrokken en de surprises gemaakt. Het blijft vreemd om sint inkopen te doen in kerstsfeer.  Tot ver voor de kerst blijft Rob met de motor naar het werk rijden. Maar nu staat hij in de garage onder dekens en een verwarming. Gekscherend vroegen onze gasten voor het vertrek uit Nederland of ze sneeuw mee moesten nemen. Terwijl Nederland onder een uitzonderlijk dik pak lag, was hier nog niets te zien. Denise en Riemer, de vriendin van Else en de vriend van Xander vlogen onze kant op voor een kerstvakantie. En ja hoor, net voor ze Kvinesdal bereikten, ging het sneeuwen. En die sneeuw ligt nog steeds goed geconserveerd. Intussen zijn we aan de lage temperatuur gewend.  De hulp van twee oud collega’s van ons: Hanny en Martin kwam in een volgepakt autootje. Alsof we hier niets kunnen krijgen werd de kofferbak ontladen van 8 zakken boerenkool met worst, tig Pijnenburger ontbijtkoeken, belegen kaas, spullen voor pc en motor. Na een paar nachten in het volgepakte huis, logeerden zij in het huis van vrienden van ons in Feda. Die waren met de kerst in New York en hadden hulp nodig voor de kat. Na aandringen voorkwam Hanny dat de hond Bjork die dagen het asiel in moest. Uitlaten van deze Ierse setter was alleen weggelegd voor de wat potige onder ons. Afijn, als een soort arreslee werd je door hem door de overtollige tiefsnee getrokken. Isoleren van ons nieuwe huis ging als een raket. Alleen wat extra noodzakelijk werk nog uitvoeren:

Voor de deur lag ook nog wat hout wat we binnen nodig hadden, lag ook onder de sneeuw en was aan elkaar vast gevroren. Het is ons gelukt! 

Uiteindelijk waren we voor driekwart klaar toen zij weer naar huis gingen. Met het hele stel gingen we naar, de voor velen van u bekende, zwembad. De jacuzzi  buiten was nu afgezet met sneeuw waardoor er een nieuwe beleving ontstond. In maanlicht en zwaar onder nul is het toch een bijzondere belevenis.

Oud en nieuw vierden we met een fakkeloptocht naar de kerk. 

Anne had haar verjaardagsfeestje dit keer met haar vriendin Sarah gevierd in een zaaltje met al haar vriendinnen uit de klas. Beide moeders verzorgden koek en zopie. Moeder van Sarah keek met open mond hoe Christa onze oudste slingers had opgehangen ter opleuking van de zaal. “Prachig!” Inmiddels had Hannie de slingers in de bestelling begrepen. Ergens tussen de boerenkool en ontbijtkoeken was er nog wel een plekje in de auto. Voor ze het wist had Sarah’s moeder oer-hollandse slingers thuis hangen. In het nieuwe jaar werden allen die zich hadden ingezet voor de kerkelijke gemeente uitgenodigd bij de dominee thuis. Een groot huis heeft hij zeker. Na het afgeven van onze bijdrage in de vorm van twee heerlijke appeltaarten vonden wij snel 2 stoelen. Ca. 60 mensen zaten aan gedekte tafels te wachten wat komen  ging. Een paar liederen, spel in de vorm van Hints, piano muziek, een conferance van een supperdroge niet te volgen gast, (de noren lagen dubbel van het lachen) en klap op de vuurpijl een hand-in-hand rond de kerstboom polonaise. 
Wij blijven ons verbazen dat zoiets nog hier gewoon kan en wij doen er graag aan mee. We missen niet eens de alcohol! 


20:42:44 13 Januari 2010 Permanente link Reacties (1)

november 2009


Er zit muziek in…

Laatste weken stond bol van de muziek en hebben wij weer nieuwe noren leren kennen en zij ons.

Het Benefietconcert voor het nieuw te bouwen activiteiten huis van Feda kwam dichterbij. Christa had het georganiseerd, ze zit immers in het bouwkommitee. Maar veel anders als dat ze een soortgelijk concert in Capelle voor de tsunamislachtoffers van 2004 had meegeorganiseerd, was het niet.  In De aanloop er naar toe werd er driftig in huize vd Hooven gerepeteerd. Het hele huis zuchtte onder het geluid wat uit alle hoeken en gaten kwam. Else studeerde samen met haar Noorse vriendin Hanne liedjes van het Nederlandse Krezip in. Xander nam Debussy onderhanden samen met zijn leraar vlooide zij minutieus alle noten uit. Waarom nou net dit lied? In het keyboard zitten 50 klassieke liederen verstopt. Als hij alles wil spelen dan hebben we nog lang plezier daarvan. Christa zong samen met Kari (vrouw van neef Wim) Noorse liederen. En wij deden samen ook nog wat.’ Our farewell’ deden we nu voor het eerst met zijn 4en. Rob probeerde ook nog eens ‘Feels like home’ van Randy Newman te spelen. Daarnaast was er een groot koor en een echte pianist op getrommeld. De ruimte was zo geregeld, de cultuurtaal van hotel Utsikten werd gratis ter beschikking gesteld. Nu nog geluid. Die konden we lenen uit de Kvinesdal kerk. Maar ja, was dat genoeg? Ik het inmiddels iets betere Noors had Rob per telefoon opgesomd wat ik daar allemaal aan apparatuur gezien heb. Na beleefd aanhoren vertelde de andere kant van de lijn dat hij dat al wist … hij had intussen ook met de leverancier gesproken en die zou het geluid regelen. De opname man kon helaas niet komen dus die cd, ’s moeten wachten tot een volgende keer. Na 1,5 uur was het feest afgelopen, er was niemand tussentijds onwel geworden of had er genoeg van gehad. Nee, wij kregen een staande ovatie van de dik 100 aanwezige. Veel mensen waren verrast over wat ze allemaal gehoord hadden. De nieuwe, toekomstige buren wilde dat we alle deuren open zette als we muziek zouden gaan maken. En een reporter van de Kvinesdal radio, die er op uit was gestuurd (wat moet je anders op zo’n zondag middag als deze..) baalde ervan dat ze geen opnames heeft kunnen maken. Haar relaas stond wel de vonden de dag met foto’s op het internet. Het was een groot succes en we hebben ook nog eens dik 1000 euro opgehaald. Klik op deze link voor het verslag van de radio.

http://www.radiokvinesdal.no/?vis=nyhet&id=5638

Twee dagen na dit concert ging de telefoon. “U kunt zo mooi piano spelen…” Afijn, even later zat ik met twee blondines gospel liederen uit te zoeken die we wel leuk zouden vinden om te zingen en ik zou kunnen begeleiden. Eind november is de eerste repetitie van het nieuwe kvinesdal gospel koor. Hoe kan het toch lopen.

Het huis vordert langzaam maar gestaag. De grondbewerker had het bouwrijp gemaakt en een tuin aangelegd. Symbolisch hebben we daarin de eerste planten uit het bos verhuisd. Maar waar die hei en dat andere schattige bloementje nou staan. Ze hebben in ieder geval Ruimte genoeg om te groeien. De betonboer had wat platen geplaatst en het eerste beton is en in gestort. Intussen heeft het al 5 graden gevroren maar dat moeten we maar zien als eerste spelde prik van koning winter. Nu is het weer rustig herfst weer en kan het lekker uitharden. We hebben al wel tegels en een prachtige Deense houtkachel gekocht. Bij een winkel (30km verder op) waar we werden geholpen door een stel enthousiaste dames die onze smaak aardig kon inschatten. Nu nog wat oefenen met het aanbrengen van gepolijst grind tegen de muur. Het resultaat moeten jullie zelf maar eens komen bewonderen.  Op de volgende link krijgt u een beetje een idee  hoe het met de bouw gaat. http://www.youtube.com/watch?v=mji05yD2jbQ

 Het poezen verhaal krijgt toch een vervolg. Drie huizen verder op is een nest waar we een optie hebben op een licht rode Noorse boskat van 5 weken oud.

 Rob heeft inmiddels een Noorse test gedaan. En gaat beginnen met module 2. Het is een moeizaam verhaal die taal. Ook heeft hij een bezoekje aan de tandarts gebracht. De Russische dame met zoomlens bril. Te pas en te onpas voel je haar borsten tegen je verdoofde hoofd. Op haar frequent gestelde vraag ‘Gaat het goed’ kan ik niet anders dan goedkeurend antwoorden. Elke tand of kies is voor haar weer een project opzich. Het kan niet langgenoeg duren. Jammer dat ik te vroeg was voor haar assistente. Ook zo’n leuk tiep die graag komt meehelpen. Hoe meer borsten hoe beter denk ik maar.

Else en Christa zijn nu schoolreis naar Polen met 2 bussen ca. 80 personen.

 


21:36:40 03 November 2009 Permanente link Reacties (0)

Outlet NL female 140915 - 030216 468x60


Weblog